پروردگارا مرا وسیله ای برای بسط و گسترش آرامش خودت قرار بده.
خدایا یاری ام ده تا در دلهای آکنده از نفرت بذر عشق و محبت بکارم.
پروردگارا یاری ام کن تا در دلهای نا امید بذر امید بپاشم.
پروردگارا کمکم کن تا در دل های آکنده از تردید یقین بکارم.
پروردگارا یاری ام ده تا در دل های آکنده از ظلمت نور و روشنی بیافرینم.
پروردگارا یاری ام ده تا در دل های غمگین بذر شادمانی بکارم.
خدای من یاری ام ده تا
همان طور که به فکر تسکین غم و درد خویش هستم برای تسکین دیگران نیز بکوشم.
همان گونه که می خواهم مرا درک کنند بتوانم دیگران را بفهمم.
به همان اندازه که دوست دارم مورد عشق و
محبت واقع شوم به دیگران عشق و محبت نثار کنم.
زیرا آنچه را که می بخشیم دریافت خواهیم کرد.
با عفو و بخشش دیگران مورد عفو وبخشش قرار خواهیم گرفت.
با مرگ حیات مادی در دنیای ابدی متولد می شویم.
ابراهیم رمضانیان فرزند احمد علی
